Rechtbank Noord-Nederland, 25-04-2017, ECLI:NL:RBNNE:2017:1877, 18/930263-16

De rechtbank volstaat ten aanzien van het onder 3, 4 en 5 bewezen verklaarde met een opgave van de bewijsmiddelen overeenkomstig het bepaalde in artikel 359, derde lid tweede volzin, van het Wetboek van Strafvordering, nu de verdachte het bewezen verklaarde duidelijk en ondubbelzinnig heeft bekend.

Bewezenverklaring

De rechtbank acht het onder 1 primair, 3, 4 en 5 ten laste gelegde bewezen, met dien verstande dat:

1.

hij op 27 december 2015 te [pleegplaats] , tezamen en in vereniging met een ander, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening uit een woning/atelier aan de [straatnaam] heeft weggenomen

toebehorende aan [slachtoffer 1] ,

welke diefstal werd voorafgegaan en vergezeld van geweld tegen die [slachtoffer 1] , gepleegd met het oogmerk om die diefstal gemakkelijk te maken,

welk geweld hierin bestond dat verdachte en zijn mededader

3.

hij in de periode van 13 december 2015 tot en met 14 december 2015 te Enkhuizen, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening heeft weggenomen een auto ( [automerk] ), toebehorende aan [slachtoffer 2] , waarbij verdachte zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft en die weg te nemen auto onder zijn bereik heeft gebracht door middel van een valse sleutel;

4.

hij op 24 december 2015 te Den Oever, gemeente Hollands Kroon, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening heeft weggenomen een hoeveelheid (motor)brandstof, toebehorende aan [slachtoffer 3] ;

hij op 23 november 2015 te Hoogeveen tezamen en in vereniging met een ander, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening heeft weggenomen (motor)brandstof, toebehorende aan [slachtoffer 4] ;

De verdachte zal van het meer of anders ten laste gelegde worden vrijgesproken, aangezien de rechtbank dat niet bewezen acht.

In de tenlastelegging voorkomende schrijffouten of kennelijke misslagen worden verbeterd gelezen. De verdachte is hierdoor niet in zijn belangen geschaad.

Strafbaarheid van het bewezen verklaarde

Het bewezen verklaarde levert op:

Deze feiten zijn strafbaar nu geen omstandigheden aannemelijk zijn geworden die de strafbaarheid uitsluiten.

Strafbaarheid van verdachte

De rechtbank acht verdachte strafbaar nu niet van enige strafuitsluitingsgrond is gebleken.

Strafmotivering

Vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte ter zake van het onder 1 primair, 3, 4 en 5 ten laste gelegde wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf van 5 jaren, met aftrek van voorarrest. De officier van justitie heeft verwezen naar de ernst van met name feit 1 en de impact van de overval op het slachtoffer. Voorts heeft de officier van justitie gewezen op de documentatie van verdachte.

Standpunt van de verdediging

De verdediging heeft gepleit voor vrijspraak van de feiten 1 primair, 2 en 6 en heeft zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank aangaande de feiten 3, 4 en 5. De raadsvrouw heeft zich niet uitgelaten over de op te leggen straf.

Oordeel van de rechtbank

Bij de bepaling van de straf heeft de rechtbank rekening gehouden met de aard en de ernst van het bewezen en strafbaar verklaarde, de omstandigheden waaronder dit is begaan, de persoon van verdachte zoals deze naar voren is gekomen uit het onderzoek op de terechtzitting, het hem betreffende uittreksel uit de justitiële documentatie, alsmede de vordering van de officier van justitie en het pleidooi van de raadsvrouw. Voorts heeft de rechtbank acht geslagen op het over verdachte opgemaakte reclasseringsrapport.

De rechtbank heeft in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

Verdachte heeft met mededader [medeverdachte] het alleenwonende vrouwelijke slachtoffer in haar eigen woning overvallen. Ten tijde van de overval was het slachtoffer 93 jaar. Verdachte en [medeverdachte] zijn, nadat het slachtoffer op aanbellen de deur had geopend, haar woning binnengedrongen, waarna zij porselein en schilderijen hebben weggenomen. Verdachte heeft gedurende de overval het slachtoffer steeds stevig vastgehouden aan haar polsen, hetgeen letsel heeft veroorzaakt. [medeverdachte] heeft het porselein uit de vitrinekasten gehaald. Bij het verlaten van de woning zijn schilderijen meegenomen.

Het is een feit van algemene bekendheid dat woningovervallen een zeer grote impact op slachtoffers hebben. In onderhavig geval is dat niet anders. Verdachte en [medeverdachte] hebben door hun handelen een grove inbreuk gemaakt op de psychische integriteit van het slachtoffer, temeer nu het gaat om een slachtoffer van 93 jaar. Zij hebben het gevoel van het veilig moeten kunnen wonen in de eigen woning, in hoge mate aangetast. De rechtbank rekent verdachte dat in hoge mate aan en dat leidt er toe dat in gevallen als deze een langdurige onvoorwaardelijke gevangenisstraf op zijn plaats is.

De landelijke oriëntatiepunten voor de straftoemeting geven aan dat als uitgangspunt voor een woningoverval waarbij sprake is van licht geweld, kan gelden een gevangenisstraf van 3 jaren. De rechtbank neemt deze straf als uitgangspunt.

Het (langdurig) vasthouden van het slachtoffer waardoor zij in haar vrijheid wordt belemmerd acht de rechtbank straf verhogend.

Voorts blijkt uit de documentatie dat verdachte op 22 mei 2012 is veroordeeld tot een gevangenisstraf van 5 jaren voor onder meer het plegen van afpersing in vereniging en diefstal met geweld en bedreiging met geweld, derhalve vergelijkbare delicten als in onderhavige zaak. Voorts is verdachte in op 6 juni 2012, 15 augustus 2016 en op 17 februari 2017 tot onvoorwaardelijke gevangenisstraffen veroordeeld.

De rechtbank is op grond van voormelde ernst van het bewezen geachte, in samenhang met de hiervoor weergegeven overwegingen van oordeel dat de door de officier van justitie geformuleerde eis dient te worden gevolgd.

Benadeelde partij

[slachtoffer 4] heeft zich voor de aanvang van de terechtzitting als benadeelde partij in het strafproces gevoegd door middel van indiening van het voorgeschreven formulier bevattende de opgave van een vordering tot vergoeding van door haar geleden schade ten gevolge van het aan verdachte onder 5 ten laste gelegde en bewezen verklaarde feit, alsmede de gronden waarop deze berust.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering voor toewijzing vatbaar is met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

Het standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft zich op het standpunt gesteld dat eerst dient te worden uitgezocht of de vordering inmiddels is voldaan door [getuige] nu deze een boete heeft betaald die op onderhavig feit betrekking heeft.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank is van oordeel dat de stelling van de raadsvrouw dat de vordering reeds is voldaan door [getuige] niet is onderbouwd zodat de rechtbank daaraan voorbij gaat.

De rechtbank is van oordeel dat de gestelde schade voldoende aannemelijk is geworden en in zodanig verband staat met het door verdachte gepleegde strafbare feit, dat deze aan hem als een gevolg van zijn handelen kan worden toegerekend. De rechtbank acht de vordering derhalve gegrond en voor toewijzing vatbaar.

De rechtbank acht daarnaast oplegging van de schadevergoedingsmaatregel aangewezen nu verdachte jegens de benadeelde partij naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade.

Benadeelde partij

[slachtoffer 2] heeft zich voor de aanvang van de terechtzitting als benadeelde partij in het strafproces gevoegd door middel van indiening van het voorgeschreven formulier bevattende de opgave van een vordering tot vergoeding van door hem geleden schade ten gevolge van het aan verdachte onder 3 ten laste gelegde en bewezen verklaarde feit alsmede de gronden waarop deze berust.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering voor toewijzing vatbaar met uitzondering van de post ‘inventaris’ nu deze post onvoldoende is onderbouwd. Daarnaast dient de schadevergoedingsmaatregel te worden opgelegd.

Het standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft zich achter het standpunt van de officier van justitie gesteld.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank is van oordeel dat de post ‘inventaris’ onvoldoende is onderbouwd. De benadeelde partij zal in zoverre niet ontvankelijk worden verklaard in de vordering.

Voor het overige is de vordering niet betwist en derhalve voor toewijzing vatbaar.

De rechtbank acht daarnaast oplegging van de schadevergoedingsmaatregel aangewezen nu verdachte jegens de benadeelde partij naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade.

Benadeelde partijen

De benadeelde partijen [naam] en [naam] hebben zich voor de aanvang van de terechtzitting in het strafproces gevoegd.

De rechtbank acht het feit waaruit de schade zou zijn ontstaan niet bewezen. De benadeelde partijen zullen daarom niet ontvankelijk worden verklaard in de vorderingen en zij kunnen hun vorderingen slechts bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Vordering herroeping voorwaardelijke invrijheidstelling zaaknummer: 99.000449-31

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft ter terechtzitting gevorderd de vordering tot herroeping van de voorwaardelijke invrijheidstelling (v.i.) van verdachte toe te wijzen. Het betreft een periode van 812 dagen. Verdachte heeft zich binnen de v.i.-periode schuldig gemaakt aan strafbare feiten en heeft daardoor de algemene voorwaarden overtreden.

Het standpunt van de verdediging De verdediging heeft geen inhoudelijk verweer gevoerd omtrent de vordering van de officier van justitie. Wel dient een toewijzing van de vordering gerelateerd te worden aan hetgeen bewezen wordt geacht.

Het oordeel van de rechtbank

Verdachte is bij uitspraak van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden van 22 mei 2012 veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 5 jaren met aftrek van voorarrest ter zake het plegen van onder meer een woning overval en bij uitspraak van de rechtbank Alkmaar van 6 juni 2012 tot een gevangenisstraf voor de duur van 21 maanden met aftrek van voorarrest.

Over deze straffen is op 31 augustus 2015 v.i. verleend over een detentieperiode van 819 dagen, welke beslissing op 25 augustus 2015 aan verdachte is betekend. Na de gedeeltelijke herroeping door de politierechter in de Rechtbank Noord-Nederland bij uitspraak van 15 augustus 2016 bedraagt de duur van de v.i.-periode thans nog 812 dagen.

Naast een aantal bijzondere voorwaarden is als algemene voorwaarde bij de v.i. gesteld dat verdachte zich gedurende de proeftijd niet schuldig maakt aan het plegen van strafbare feiten. De vordering die de officier van justitie op 16 januari 2017 bij de rechtbank heeft ingediend, strekt tot herroeping van de voorwaardelijke invrijheidsstelling in verband met de onder parketnummer 18.930263-16 ten laste gelegde feiten.

Gebleken is dat verdachte zich binnen 4 maanden na ingang van de proeftijd en derhalve voor het einde van voornoemde proeftijd aan ernstige strafbare feiten (te weten het opnieuw plegen van een woning overval) heeft schuldig gemaakt, zoals naar voren komt uit de verdere inhoud van dit vonnis. Verdachte heeft zich niets gelegen laten liggen aan de wetenschap dat bij overtreding van de voorwaarden waaronder hij in vrijheid werd gesteld

-zoals het hernieuwd plegen van een ernstig misdrijf- hem een detentie van substantiële duur boven het hoofd hing. De rechtbank ziet hierin aanleiding de voorwaardelijke invrijheidstelling in zijn geheel te herroepen.

Toepassing van wetsartikelen

De rechtbank heeft gelet op de artikelen 15g, 15i, 27, 57, 63, 310, 311 en 312 van het Wetboek van Strafrecht, zoals deze artikelen golden ten tijde van het bewezen verklaarde.

DE UITSPRAAK VAN DE RECHTBANK LUIDT:

Verklaart niet bewezen hetgeen verdachte onder 2 en 6 is ten laste gelegd en spreekt verdachte daarvan vrij.

Verklaart het onder 1 primair, 3, 4 en 5 ten laste gelegde bewezen, te kwalificeren en strafbaar zoals voormeld en verdachte daarvoor strafbaar.

Verklaart niet bewezen hetgeen aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan het bewezen verklaarde en spreekt verdachte daarvan vrij.

Veroordeelt verdachte tot:

Beveelt, dat de tijd door de veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf, geheel in mindering zal worden gebracht.

Wijst de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 4] toe en veroordeelt verdachte mitsdien tot betaling aan deze benadeelde partij van een bedrag van € 103,56 (zegge: éénhonderd drie euro en zesenvijftig eurocent), te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 23 november 2015.

Veroordeelt verdachte in de kosten van het geding door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak alsnog te maken, tot heden begroot op nihil.

Legt aan verdachte de verplichting op aan de staat, ten behoeve van het slachtoffer [slachtoffer 4] te betalen een bedrag van € 103,56 (zegge: éénhonderd drie euro en zesenvijftig eurocent), te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 23 november 2015, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 2 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft. Dit bedrag bestaat uit materiële schade.

Bepaalt daarbij dat, indien verdachte heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de staat ten behoeve van het slachtoffer [slachtoffer 4] daarmee de verplichting van verdachte om aan de benadeelde partij dit bedrag te betalen komt te vervallen en omgekeerd, dat, indien verdachte aan de benadeelde partij het opgelegde bedrag heeft betaald, daarmee de verplichting tot betaling aan de staat van dit bedrag komt te vervallen.

Wijst de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 2] toe tot na te melden bedrag en veroordeelt verdachte mitsdien tot betaling aan deze benadeelde partij van een bedrag van € 8109,56 (zegge: achtduizendhonderdnegen euro en zesenvijftig eurocent), te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 14 december 2015.

Bepaalt dat de benadeelde partij [slachtoffer 2] voor het overige in zijn vordering niet ontvankelijk is en dat dit deel van de vordering slechts bij de burgerlijke rechter kan worden aangebracht.

Veroordeelt verdachte in de kosten van het geding door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak alsnog te maken, tot heden begroot op nihil.

Legt aan verdachte de verplichting op aan de staat, ten behoeve van het slachtoffer

[slachtoffer 2] te betalen een bedrag van € 8109,56 (zegge: achtduizendhonderdnegen euro en zesenvijftig eurocent), te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 14 december 2015,

bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 75 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

Dit bedrag bestaat uit materiële schade.

Bepaalt daarbij dat, indien verdachte heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de staat ten behoeve van het slachtoffer [slachtoffer 2] daarmee de verplichting van verdachte om aan de benadeelde partij dit bedrag te betalen komt te vervallen en omgekeerd, dat, indien verdachte aan de benadeelde partij het opgelegde bedrag heeft betaald, daarmee de verplichting tot betaling aan de staat van dit bedrag komt te vervallen.

Bepaalt dat de benadeelde partij [naam] niet ontvankelijk is in de vordering en dat de vordering slechts bij de burgerlijke rechter kan worden aangebracht.

Bepaalt dat de benadeelde partij en verdachte de eigen kosten dragen.

Bepaalt dat de benadeelde partij [naam] niet ontvankelijk is in de vordering en dat de vordering slechts bij de burgerlijke rechter kan worden aangebracht.

Bepaalt dat de benadeelde partij en verdachte de eigen kosten dragen.

Beslissing op de vordering herroeping voorwaardelijke invrijheidstelling onder nummer

99-000449-31

Wijst de vordering tot herroeping van de voorwaardelijke invrijheidstelling toe en gelast alsnog de tenuitvoerlegging van het gedeelte van de vrijheidsstraf dat door toepassing van de voorwaardelijke invrijheidstelling nog niet is ten uitvoer gelegd, te weten:

Dit vonnis is gewezen door mr. E. Läkamp, voorzitter, mr. M.A.A. van Capelle en mr. J.N.M. Blom, rechters, bijgestaan door D.C. Witvoet, griffier, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van deze rechtbank op 23 mei 2017.

Mr. Läkamp en mr. Blom zijn buiten staat dit vonnis mede te ondertekenen.