Rechtbank Den Haag, 23-05-2017, ECLI:NL:RBDHA:2017:7134, NL17.1778 en NL17.1779 (vovo)

Verweerder beschouwt eiseres als meerderjarig en stelt zich daarop op het standpunt dat zij geen geslaagd beroep kan doen op artikel 8, eerste lid, van de Dublinverordening. Verweerder heeft toegelicht dat aan eiseres het geboortejaar 1995 is toegekend, omdat de AVIM (vreemdelingenpolitie) en medewerkers van de IND tijdens de aanmeldprocedure hebben vastgesteld dat eiseres evident meerderjarig is. In het proces-verbaal van bevindingen van 3 november 2016 (het proces-verbaal van bevindingen) heeft verbalisant [de man] , belast met het toezicht op vreemdelingen, weliswaar niet opgemerkt dat dit evident is, maar dit heeft hij wel bedoeld op te merken, aldus verweerder. Verder heeft verweerder ter zitting toegelicht dat sprake is van evidente meerderjarigheid, als iemand 21 jaar of ouder wordt bevonden. Verweerder heeft eiseres het geboortejaar 1995 toegekend, omdat hij er vanuit gaat dat eiseres op het moment van de schouw van 3 november 2016 21 jaar oud was.

Verweerder heeft ter zitting voorts toegelicht dat uit het proces-verbaal van bevindingen inderdaad niet heel duidelijk blijkt hoe de vreemdelingenpolitie en de medewerkers van de IND tot de conclusie zijn gekomen dat eiseres evident meerderjarig is. Verweerder handhaaft zijn standpunt wel. Daaraan legt verweerder ten eerste ten grondslag dat uit dactyloscopisch onderzoek door de liasion officer in Italië is gebleken dat eiseres in Italië staat geregistreerd als [de vrouw] , geboren op [geboortedatum 3] 1998, van Eritrese nationaliteit. Ten tweede is van belang dat eiseres niet heeft onderbouwd dat zij minderjarig is. De overgelegde kopie van een doopcertificaat volstaat in dit verband niet, want een doopcertificaat is geen identificerend document. Tot slot is nog van belang dat [de persoon 1] tijdens het eerste gehoor in haar asielprocedure op 19 september 2014 heeft verklaard dat haar oudste zus (eiseres) toen ongeveer 17 jaar was.

De rechtbank overweegt als volgt. In voormeld proces-verbaal van bevindingen staat dat verbalisant [de man] , belast met het toezicht op vreemdelingen, en [de persoon 2] en [de persoon 3] , werkzaam bij de IND, het volgende hebben opgemerkt: “wij denken dat u ouder bent dan de door u opgegeven leeftijd. Dit mede uw lichamelijke kenmerken, jukbeenderen, haargroei. De verandering in de vraagstelling en de ontwijkende antwoorden.”

De rechtbank stelt vast dat deze schouw niet is uitgevoerd door leeftijdsdeskundigen en evenmin is gebaseerd op een wetenschappelijke grondslag. Van een deskundigenonderzoek is dan ook geen sprake. Beoordeeld moet worden of de conclusie dat eiseres evident meerderjarig is, gedragen kan worden door de bevindingen zoals vermeld in het proces-verbaal van bevindingen.

De rechtbank is allereerst van oordeel dat uit de bewoordingen “wij denken dat u ouder bent” niet blijkt dat de verbalisant en de medewerkers van de IND geconcludeerd hebben dat eiseres evident meerderjarig is. De rechtbank is daarnaast van oordeel dat de kenmerken die in het proces-verbaal van bevindingen worden genoemd, namelijk jukbeenderen en haargroei, op zichzelf niet de conclusie kunnen dragen dat eiseres evident meerderjarig is. Ook is in het proces-verbaal niet toegelicht op welke verandering in vraagstelling en ontwijkende antwoorden wordt gedoeld. De rechtbank is daarom van oordeel dat verweerder onvoldoende heeft gemotiveerd waarom aan eiseres het geboortejaar 1995 is toegekend.

Anders dan verweerder heeft betoogd, volgt ook uit de registratie in Italië met het geboortejaar 1998 niet zonder meer dat eiseres een onjuiste leeftijd heeft opgegeven. Het is namelijk geheel onduidelijk gebleven hoe de registratie van dit geboortejaar in Italië tot stand is gekomen en verweerder heeft hiernaar geen nader onderzoek verricht. Verweerders verwijzing ter zitting naar een drietal uitspraken van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State² gaat niet op, omdat vaststond dat de vreemdelingen in die zaken in respectievelijk Zwitserland, Duitsland en Italië te kennen hadden gegeven meerderjarig te zijn. Dat heeft eiseres niet gedaan. De enkele verklaring van haar zus [de persoon 1] op 19 september 2014 dat haar oudste zus (eiseres) toen ongeveer 17 jaar was, biedt ten slotte onvoldoende grond voor het de conclusie dat eiseres evident meerderjarig is.

De rechtbank is concluderend van oordeel dat verweerder onvoldoende heeft onderzocht en gemotiveerd dat eiseres evident meerderjarig is. Eiseres heeft daarnaast onvoldoende onderbouwd dat zij minderjarig is. Gelet daarop en gelet op verweerders beleid zoals hiervoor weergegeven in rechtsoverweging 2, dient verweerder aan eiseres een leeftijdsonderzoek aan te bieden.

6. Het beroep is gegrond en de rechtbank vernietigt het bestreden besluit. De overige beroepsgronden van eiseres behoeven geen bespreking meer, omdat verweerder verantwoordelijk is voor de behandeling van de asielaanvraag van eiseres als zij minderjarig wordt bevonden. Verweerder zal een nieuw besluit moeten nemen met inachtneming van deze uitspraak. De rechtbank stelt hiervoor een termijn van tien weken. De gevraagde voorziening strekt ertoe de uitzetting te verbieden tot vier weken nadat is beslist op het beroep. In het onderhavige geval is er geen aanleiding tot het treffen van de gevraagde voorziening, gelet op het feit dat de rechtbank heden op het beroep heeft beslist.

7. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiseres gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.485,- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het indienen van het verzoekschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting, met een waarde per punt van € 495,-, en een wegingsfactor 1).