Gerecht in Eerste Aanleg van Aruba, 23-05-2017, ECLI:NL:OGEAA:2017:406, EJ nr. 2334 van 2016

Gezag

Zoals het gerecht reeds in haar tussenbeschikking van 6 december 2016 heeft overwogen kan de tot het gezag bevoegde vader die nimmer het gezag gezamenlijk met de moeder heeft uitgeoefend, op grond van artikel 1:253c van het Burgerlijk Wetboek van Aruba (hierna: BWA), de rechter verzoeken om hem in plaats van de moeder met het gezag over het kind te belasten. Uit de jurisprudentie (vgl. HR 27 mei 2005, NJ 2005, 485) volgt dat dit artikel in overeenstemming met artikel 6 lid 1 EVRM aldus moet worden uitgelegd, dat de vader niet alleen om toekenning van eenhoofdig, maar ook van gezamenlijk gezag over het kind kan verzoeken, en dat art. 1:253e BW aldus moet worden uitgelegd dat, indien het verzoek van de vader ingevolge art. 1:253c lid 1 BW tot toekenning van gezamenlijk gezag over het kind wordt ingewilligd, dit tot gevolg heeft dat, indien de moeder het gezag tot dusverre alleen uitoefende, zij dit voortaan gezamenlijk met de vader uitoefent.

Indien het verzoek ertoe strekt de ouders met het gezamenlijk gezag te belasten en de andere ouder met gezamenlijk gezag niet instemt, wordt het verzoek slechts afgewezen indien de rechter dit in het belang van het kind wenselijk oordeelt (lid 2).

Het gerecht is van oordeel dat er in de onderhavige situatie aanleiding is om af te wijken van het advies van de Voogdijraad. Gezamenlijk gezag veronderstelt dat er tussen de ouders overleg kan worden gevoerd over hun kinderen en dat zij beslissingen van enig belang over hun kinderen in gezamenlijk overleg kunnen nemen, althans, in staat zijn afspraken te maken over situaties die zich rond de kinderen kunnen voordoen, zodanig dat de kinderen niet klem of verloren raken tussen de ouders. De ouders hebben naar het oordeel van het gerecht voldoende aannemelijk gemaakt dat een dergelijke invulling niet mogelijk is, omdat er tussen partijen geen adequate vorm van communicatie plaatsvindt. Ook de Voogdijraad heeft in zijn rapport geschreven dat, in tegenstelling tot hetgeen in punt 2.3 is overwogen, de communicatie tussen de ouders nu slecht te noemen is (zie Rapport van de Voogdijraad, onder het kopje “Gezamenlijk gesprek ouders”). Enige vorm van afgedwongen communicatie tussen partijen brengt het onaanvaardbare risico mee dat de minderjarige klem en verloren zal raken tussen partijen.

De vraag die thans ter beantwoording voorligt is, aan wie van de ouders in dit geval het gezag over de minderjarige toegekend dient te worden. Beslissend zal zijn wiens gezag over het kind de rechter het meeste in het belang van het kind oordeelt.

Het gerecht stelt voorop dat uit onderzoek van de Voogdijraad is gebleken dat het belang van de minderjarige zowel bij de vader als bij de moeder gewaarborgd wordt. Gebleken is dat het onderdak zowel bij de vader als bij de moeder in orde is, dat de minderjarige voldoende aandacht krijgt van beide ouders en dat er bij beide ouders sprake is van continuïteit in de zorg en opvoeding van de minderjarige. Het gerecht is op grond van het voorgaande van oordeel dat, nu gebleken is dat voor partijen niet mogelijk is gezamenlijk invulling te geven aan het gezag over de minderjarige en nu uit onderzoek niet is gebleken dat de ontwikkeling van de minderjarige bij de moeder, waar ze thans verblijft, bedreigd wordt, de moeder alleen met het gezag over de minderjarige belast dient te zijn. Het verzoek van de vader zal worden afgewezen.

Hoofdverblijf

Omgang