Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 22-05-2014, ECLI:NL:GHSHE:2014:3318, F 200.141.952-01

Partijen hebben een affectieve relatie met elkaar gehad.

Uit de inmiddels verbroken relatie van partijen is, op [geboortedatum] 2005 te [geboorteplaats] , [minderjarige] (hierna: [minderjarige] ) geboren.

De vader heeft [minderjarige] erkend.

Partijen oefenen gezamenlijk het ouderlijk gezag over [minderjarige] uit.

[minderjarige] heeft het hoofdverblijf bij de moeder.

Bij beschikking van 6 oktober 2009 heeft de rechtbank Breda bepaald dat de vader en [minderjarige] gerechtigd zijn tot begeleide omgang met elkaar in het kader van het project omgangsbegeleiding, module Omgangshuis, waarbij de verdere invulling zal geschieden in nader overleg tussen partijen en de Stichting Kompaan.

De rechtbank heeft in deze beschikking voorts bepaald dat partijen de module intensieve oudergesprekken zullen volgen bij Stichting Kompaan en partijen bevolen gevolg te geven aan de oproep van Stichting Kompaan om in overleg te treden over de concrete uitwerking en vastlegging van voormelde regeling en hen bevolen mee te werken aan de uitvoering van de regeling.

De vader voert in het beroepschrift, zoals aangevuld ter zitting - samengevat - het volgende aan.

De rechtbank heeft ten onrechte het verzoek van de vader met betrekking tot het vaststellen van een contactregeling tussen [minderjarige] en hem afgewezen. De rechtbank miskent hiermee de uitspraak van de Hoge Raad van 17 januari 2014, waarin de Hoge Raad heeft bepaald dat de rechter een vergaande verantwoordelijkheid heeft bij het bevorderen van contact tussen de ouder en een kind. De rechtbank heeft ten onrechte geconstateerd dat alle middelen om tot enig contactherstel te komen inmiddels zijn uitgeput. De raad heeft ter zitting van de rechtbank onder meer verklaard dat opnieuw een traject bij Juzt kan worden opgestart. De rechtbank heeft zich niet, althans onvoldoende verdiept in de vraag waarom eerdere trajecten niet zijn geslaagd. De vader stelt dat de moeder al jaren het contact tussen hem en [minderjarige] blokkeert. De vader is van mening dat de moeder hierdoor aantoonbaar in strijd handelt met artikel 1:247 lid 3 van het Burgerlijk Wetboek (BW) omdat zij op grond van dit artikel de verplichting heeft de band met de vader te bevorderen. Het recht op contact is een fundamenteel recht. Slechts als één van de in artikel 1:377a lid 3 BW opgesomde omstandigheden zich voordoet, kan het contact worden ontzegd. De vader voert aan dat het loutere feit dat de moeder bezwaren heeft tegen het contact geen omstandigheid is die tot ontzegging van het contact kan leiden. De vader heeft ter zitting van het hof aangevoerd dat de moeder teveel nadruk legt op de inmiddels gedateerde rapporten van de raad uit 2007-2008 en een plan van aanpak van de stichting uit 2012. De door de moeder gestelde agressieproblemen van de vader worden niet met stukken onderbouwd en door de vader uitdrukkelijk betwist. Uit het door de vader overgelegde rapport d.d. februari 2014 van het psychologisch onderzoek dat door Buro T3 is uitgevoerd, volgt dat er geen sprake is van agressieproblemen, een posttraumatische stressstoornis of een paranoïde persoonlijkheidsstoornis.

De vader voert aan dat het gedrag en het handelen van de moeder een sanctiemiddel rechtvaardigen, niet alleen met het oog op nakoming van een te bepalen contactregeling tussen hem en [minderjarige] , maar ook met betrekking tot haar medewerking aan een door het hof te bepalen hulpverleningstraject.

De vader heeft ter zitting in hoger beroep uitdrukkelijk verklaard zijn medewerking te verlenen wanneer het hof partijen naar Juzt zou verwijzen.

De moeder voert in het verweerschrift - samengevat - het volgende aan.

De moeder zou graag willen komen tot een “normale” contactregeling tussen [minderjarige] en de vader. Het is echter de vader die niet naar zijn eigen aandeel hierin wil kijken. De moeder heeft ter zitting van het hof verklaard dat de door de vader aangehaalde uitspraak van de Hoge Raad ziet op een andere situatie en in de onderhavige zaak niet van toepassing is. In die zaak betrof het een moeder die haar medewerking niet verleende aan het tot stand brengen van omgang. De moeder stelt dat zij zich voor alle gevolgde trajecten volledig heeft ingezet. Het is juist de vader die weigerachtig blijft om hulp te zoeken voor zijn agressieproblemen, terwijl hem dit reeds voor het eerst is geadviseerd bij het door de raad geïnitieerde forensisch psychologisch onderzoek van 22 februari 2008 en daarna nog uitvoerig aan de orde is gekomen in het kader van de inmiddels beëindigde ondertoezichtstelling van [minderjarige] . De moeder heeft ter zitting van het hof ten aanzien van het door de vader overgelegde psychologisch onderzoeksrapport verklaard dat zij niet bekend is met Buro T3 en dit een ander onderzoek is dan door het NIFP zou zijn uitgevoerd. De moeder is van mening dat de middelen in de onderhavige zaak inmiddels zijn uitgeput en een nieuw onderzoek c.q traject niet tot nieuwe inzichten zal leiden. De moeder heeft ter zitting – desgevraagd – verklaard in beginsel wel bereid te zijn om mee te werken aan een traject bij Juzt, maar dit traject mag niet te belastend voor [minderjarige] zijn. De moeder is van mening dat partijen eerst dienen te werken aan hun communicatie en dat [minderjarige] hierbij nog niet betrokken moet worden. De moeder stelt dat het forceren van contact niet in het belang van [minderjarige] is.

De moeder maakt uitdrukkelijk bezwaar tegen de door de vader verzochte dwangsommen, welke buitenproportioneel zijn en hun doel voorbij schieten.