Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 02-07-2013, ECLI:NL:GHARL:2013:4718, CD 200.124.631-01 2-7-2013

3.1

Het gaat in deze zaak om het volgende. [geïntimeerde] huurt in [adres] een woning van Lefier aan de [adres]. [geïntimeerde] ondervindt al jarenlang hinder van (onder meer) andere huurders van Lefier. Die hinder bestaat uit schelden, pesten, discriminatie, vernielingen en bedreigingen en zou te maken hebben met de homosexuele geaardheid van [geïntimeerde]. [geïntimeerde] heeft deze hinder menigmaal gemeld bij Lefier en in voorkomende gevallen ook aangifte gedaan bij de politie.

3.2

[geïntimeerde] heeft Lefier in rechte betrokken en gevorderd (samengevat) dat Lefier actie onderneemt tegen de buren die overlast veroorzaken, dan wel dat Lefier [geïntimeerde] een passende woning elders aanbiedt, één en ander op straffe van verbeurte van een dwangsom.

3.3

Na verweer van Lefier heeft de kantonrechter in het vonnis waarvan beroep beslist als volgt:

3.4

[geïntimeerde] heeft het vonnis van 13 maart 2013 op 25 maart 2013 aan Lefier doen betekenen.

3.5

3.6

De vraag waar het in het onderhavige incident om gaat is of er voldoende grond bestaat voor schorsing van de executie van het vonnis van 13 maart 2013 op de voet van art. 351 Rv.

3.7

Bij de beantwoording van deze vraag stelt het hof, onder verwijzing naar het arrest van de Hoge Raad van 30 mei 2008 (LJN: LJN BC5012), voorop dat bij de beoordeling van dergelijke incidentele vorderingen geldt:(a) dat de incidenteel eiser belang moet hebben bij de door hem verlangde schorsing van de executie, (b) dat bij de in het licht van de omstandigheden van het geval te verrichten afweging van de belangen van partijen moet worden nagegaan of het belang van degene die de veroordeling verkreeg, zwaarder weegt dan dat van de veroordeelde bij behoud van de bestaande toestand tot op het rechtsmiddel is beslist, en (c) dat bij deze belangenafweging de kans van slagen van het aangewende rechtsmiddel in de regel buiten beschouwing moet blijven. Nu bij de beoordeling van een incidentele vordering als hier bedoeld ook geldt dat in beginsel moet worden uitgegaan van de beslissing van de vorige rechter, zal de incidenteel eiser aan zijn vordering feiten en omstandigheden ten grondslag moeten leggen die bij de door de vorige rechter gegeven beslissing niet in aanmerking konden worden genomen doordat zij zich eerst na de uitspraak van de vorige rechter hebben voorgedaan, en die kunnen rechtvaardigen dat van die eerdere beslissing wordt afgeweken, dan wel zal de incidenteel eiser aannemelijk hebben te maken dat het te executeren vonnis klaarblijkelijk op een juridische of feitelijke misslag berust.

3.8

Het eerste argument van Lefier stuit er op af dat de kantonrechter in zijn beoordeling reeds heeft betrokken dat Lefier naar eigen zeggen geen geschikte woning voor [geïntimeerde] voorhanden heeft. Van nieuwe feiten en omstandigheden is derhalve geen sprake, noch is het oordeel van de kantonrechter - dat er mede op is gebaseerd dat Lefier als regionaal opererende woningcorporatie verhuurster is van vele vergelijkbare woningen - in zoverre een juridische of feitelijke misslag.

3.9

Het tweede argument van Lefier komt er in essentie op neer dat de kantonrechter een onjuist rechtsoordeel aan zijn beslissing ten grondslag heeft gelegd. Het hof overweegt dat de kantonrechter in het bestreden vonnis heeft gemotiveerd dat en waarom op Lefier de verplichting rust om aan [geïntimeerde] ongestoord huurgenot te verschaffen. Van een juridische misslag is naar het oordeel van het hof geen sprake en voor het overige stuit dit argument er op af dat de kans van slagen van het hoger beroep bij de beoordeling van deze incidentele vordering in de regel buiten beschouwing moet worden gelaten. Lefier heeft niet aangevoerd waarom die hoofdregel in dit geval zou moeten wijken.

3.10

Met haar derde argument betoogt Lefier dat er een reëel restitutierisico bestaat indien [geïntimeerde] de dwangsommen gaat innen. Naar het oordeel van het hof gaat dit argument niet op. Het vonnis waarvan beroep geeft [geïntimeerde] niet zonder meer aanspraak op dwangsommen. Een eventueel restitutierisico doet zich dan ook eerst voor indien Lefier niet zou voldoen aan het vonnis én [geïntimeerde] aanspraak maakt op de dwangsommen.

3.11

Ten vierde heeft Lefier aangevoerd dat het ook in het belang van [geïntimeerde] is dat de veroordeling, gegeven haar (praktisch) onomkeerbare karakter, niet ten uitvoer wordt gelegd voordat over de vorderingen van [geïntimeerde] in hoger beroep is beslist. Het hof is van oordeel dat de omstandigheid dat het uitvoering geven aan de veroordeling door Lefier later wellicht moeilijk ongedaan gemaakt kan worden, slechts een aspect is dat in de belangenafweging moet worden meegenomen (vgl. HR 28 mei 1993, NJ 1993, 468). Naar het oordeel van het hof wegen de belangen van [geïntimeerde] bij het betrekken van een nieuwe woning in een hindervrije omgeving, nadat hij jarenlang overlast van (onder meer) andere huurders van Lefier heeft moeten ondergaan, zwaarder dan de belangen van Lefier bij handhaving van de bestaande toestand totdat op het hoger beroep is beslist. Anders dan Lefier meent, wordt haar daarmee niet een effectief hoger beroep onthouden.

3.12

Gelet op het voorgaande ziet het hof geen grond voor het oordeel dat de belangen van Lefier bij schorsing van de tenuitvoerlegging dienen te prevaleren boven de belangen van [geïntimeerde] bij handhaving van de uitvoerbaarheid bij voorraad van de in het vonnis van 13 maart 2013 opgenomen veroordeling.

3.13

De slotsom luidt derhalve dat de vordering van Lefier tot schorsing van de tenuitvoerlegging ex art. 351 Rv zal worden afgewezen.

3.14

De beslissing omtrent de kosten van het incident zal worden gereserveerd tot de einduitspraak.

3.15

De hoofdzaak zal naar de rol worden verwezen om voort te procederen.